در باب جشنواره 25

هر بار مي شنويم... انشاءاله سال بعد

اين روزها كه در آستانه جشنواره بيست و پنجم هستيم ذكر چند نكته خالي از لطف نخواهد بود.

    به نظر مي رسد در تمام اين بيست و چند دوره اي كه از برگزاري جشنواره بين المللي فجر گذشته و مي گذرد، هم كمي ها و كاستي ها و ضعف و نقص هايي كه هميشه بوده اند و متأسفانه هنوز هم هستند را مي بينيم. و البته اينطور باور مي كنيم كه هرچه تلاش و تجربه اين خيل زحمت كش بيشتر مي شود كه شده، بايد از ضعف ها و نقص ها و كاستي ها، كاسته شود كه نشده است و ما هر سال آنها را به تكرار و گاهي بيشتر از پيش مي بينيم و برحسب علاقه و ارادت و البته وظيفه و رسالت قلمي خود از ابتدا تا انتها و به خصوص درانتها گوشزد و يادآوري مي كنيم، و هر بار مي شنويم كه انشاءاله سال بعد... اين روزها كه در آستانه جشنواره بيست و پنجم هستم. فكر كرديم براي پيشگيري از اين ضعف ها و نقص هاي هميشه به سادگي قابل پيشگيري و رفع است، هرچه كمتر بشوند بر عظمت و شكوه و جلوه و جلال جشنواره مي افزايد. اين نكته ها را از پيش يادآوري كنيم كه دست اندركاران صادق و صميمي جشنواره از پيش به فكر چاره و چاره گشايي باشند.
    نكاتي كه اشاره مي شود. حتماً دوستان ديگر هم نقطه نظرهاي ديگري دارند و چه بسا كه مسئولين جشنواره هم در اين زمينه ها به يافته ها و باورهايي رسيده و در جهت رفع آن برنامه ريزي كرده اند: مثلاً در برنامه هاي از پيش تعيين شده جشنواره براي اعلام حضور و ارائه فيلمهاي فيلمسازان فرصت ها و مهلت هاي خاص اعلام مي كنند و بايد در اين فرصت فيلمها از هر جهت آماده و به هيأت انتخاب ارائه شود. مسلم است كه هيأت انتخاب بايد اين فيلمها از قبل ديده و براي حضور در بخش هاي مختلف جشنواره انتخاب و معرفي كند. ما بسيار ديده ايم. تقريباً هر سال به تكرار فيلمهايي انتخاب و معرفي شده و حتي در برنامه نمايش گنجانده شده است، ولي از همان نخستين روز به تكرار عدم آمادگي فيلم و طبعاً جابجايي برنامه نمايش اعلام و سبب سردرگمي اهالي سينما و تماشاگران و ميهمانان جشنواره مي شود. و حتماً اين سؤال بر من تماشاگر يا احياناً نقدنويس حاضر در جشنواره اين سؤال پيش مي آيد و مكرر آمده كه پس انتخاب با چه معياري بوده است؟
    نكته دوم انتخاب فيلمها از نظر محتوا و كيفيت نمايش و صدا هميشه اين مشكل وجود دارد. فيلمها اكثراً بسيار ضعيف و درحد مشق اول و دوم فيلمسازان است اگر تعريف و انگيزه برپايي جشنواره انتخاب بهترين ها و احياناً مرور كارنامه يكساله فيلمسازان و در اصل نقطه عطفي در برنامه هاي فيلم و فيلمسازي براي سالهاي آتي است مسئولين جشنواره بايد از ميان خوب و خوبتر و يا بهتر و بهترين انتخابي داشته باشند تا زمينه تشويق و ترغيب و انگيزه اي براي تلاش بيشتر فيلمسازان درجهت بهبود كار خود در نتيجه ارتقا و تعالي سينما باشد نه انتخاب از ميان بد و بدتر.
    نكته سوم؛ برنامه ريزي براي نمايش فيلمهاست. انگار هر سال به نوعي تجربه و آزمايش مي كنند. يك سال فيلمهاي بهتر را در ساعت هاي صبح و يكسال در ديروقت شب مي گذراند و به بهانه برگزاري ميزگردها و گفتگوهاي سينمايي چند ساعت بيكاري و بي برنامگي بخصوص بر اهالي مطبوعات در سينماي مطبوعات مي گذرد. اي كاش برنامه ريزان جشنواره به اين نكته نيز نظر داشته و برنامه ريزي نمايش فيلمها را به گونه اي داشته باشند كه فرصت ديدن فيلمهاي بيشتر و انشاءاله بهتري باشد.
    واقع اينكه اين ميزگردهاي سينمايي كه هم شد و نشد مكرر دارد و هم وقتي برگزار مي شود كسي حرفي براي گفتن ندارد و به تعارف و تشكر از يكديگر مي گذرد، چه خاصيتي و چه دستاوردي دارند جز بطالت وقت و كسالت براي اهل قلم حاضر و ناظر؟!

انتهای پیام /