شتابي كه آسيب مي زند

كمتر از 16 روز به برگزاري جشنواره فجر زمان باقي است.

    اين روزها در لابه لاي خبرهايي كه درباره فيلمهاي بخش مسابقه، ميهمان و اول منتشر مي شود و تنور جشنواره داغ و داغتر مي كند. به يك نكته كه سعي كرديم در اين شماره به آن بپردازيم، كمتر استفاده مي شود و آن شتاب ناگزيري است كه گريبانگير اغلب دست اندركاران و پديدآورندگان فيلمهاي بخش مختلف جشنواره و به ويژه مسابقه است. همين چند روز پيش شنيديم كه تدوين فيلم «رئيس» ساخته مسعود كيميايي تازه تمام شده و صداگذاري هنوز كار دارد و... صداگذاري اغلب فيلمها هنوز در مراحل اوليه است و حتي تدوين نهايي برخي فيلمها در اين روزها و شبهاي پراسترس هنوز جاي كار بيشتري دارد. كار در اغلب استوديوهاي صدا و تدوين تقريباً شبانه روزي شده و كابوس بي خوابي و بدخوابي و رسيدن و نرسيدن مثل سالهاي گذشته همچنان پابرجاست.
    لابه لاي خبرهاي مربوط به انتخاب فيلمها، به يك نكته كمتر توجه مي شود و آن تأثير نامطلوب شتاب در رساندن فيلمها به برنامه بسته شده جشنواره است.
    ترديدي وجود ندارد كه هرقدر هم دست اندركاران امور فني فيلمها در كار خود منجر مي شوند، شتاب و فشردگي زمان كه به صورت كار شبانه روزي خودش را نشان مي دهد. به كيفيت كار ارائه شده لطمه نسبي مي زند. ممكن است مقداري از اين افت كيفي در زمان نمايش عمومي برطرف شود اما نكته در اينجاست كه داور جشنواره كه مثلاً قرار است درباره فيلمبرداري،‌ صداگذاري و... يك فيلم قضاوت كند، چگونه مي تواند براساس برخي نسخه هاي شتابزده فيلمها اظهارنظر جدي و قطعي داشته باشد؟ دراين بين طبيعي است. فيلمهايي كه سرفرصت و در آرامش فكري و عصبي آخرين مراحل فني خود را پشت سر گذاشته اند و به مراحل فني رسيده اند، مي توانند به لحاظ كيفي گوي سبقت را از آنهايي كه در شرايط نامطلوب زماني و عصبي ساخته شده اند بربايند و كيفيت كلي اثر را هم تحت الشعاع قرار دهند. اغلب دست اندركاران امور تدوين و صداگذاري فيلمها معتقدند كه اين، يك معضل هرساله است و تا زماني كه برنامه ريزي اصولي براي آغاز و پايان مراحل پيش توليد، توليد و... صورت نگيرد و فيلمبرداري برخي فيلمهايي متقاضي شركت در جشنواره تا اواسط دي ماه هنوز ادامه داشته باشد. طبيعي است كه اين معضل قديمي همچنان سرجاي خودش باقي بماند.
    امسال، تدوين و صداگذاري اغلب فيلمها، همزمان با فيلمبرداري صورت گرفت تا در زمان صرفه جويي شود. اما فراموش نكنيم كه تدوين همزمان قدرت تصميم گيري و خلاقيت تدوينگر را كه هنوز نتوانسته پس از تدوين اولين تصويري كلي از ساختار تصويري اثر داشته باشد، سلب مي كند. در مورد صداگذاري هم وضع بر همين منوال است و هيچ چيزي نمي تواند جاي كارگردان در شرايط طبيعي را بگيرد.
    امسال هم فيلمهايي كه همچنان در روزهاي آينده هم آماده نمايش نمي شوند، از همين حالا در پايين ترين ستونهاي نمايش فيلم در سينماهاي جشنواره جاي گرفته اند. دست اندركاران اين سينما هم كه حضورشان در جشنواره قطعي شده با كار شبانه روزي سعي مي كنند خودشان را برسانند و اغلب ايشان هم موفق به انجام اين كار خواهند شد ولي واقعيت اين است كه اگر پاي درددل هر كدام از آنان بنشينيم، درمي يابيم كه از كيفيت نهايي كار كه وارد عرصه رقابت شده است، راضي نيستند.
    اميدواريم در سالهاي آينده صنعت سينماي ايران در مسيري قرار گيرد كه فيلمهاي متقاضي شركت در جشنواره به لحاظ زماني در شرايطي مطلوبتر توليد شوند و فيلمهايي هم كه در زمان مورد نياز براي ارائه يك فيلم استاندارد از دست مي دهند، اصراري براي شركت در جشنواره نداشته باشند.
    گويا قرار است امسال شركت فيلمها در جشنواره به منزله صدور پروانه نمايش عمومي براي آنها هم باشد. به همين دليل اصلاحيه هاي احتمالي برخي فيلمها، باز هم در روند رسيدن برخي فيلمها به جشنواره اختلال ايجاد خواهد كرد و احتمالاً امسال هم شاهد به موقع نرسيدن برخي فيلمها به جشنواره خواهيم بود و همه اينها اثبات مي كند كه چاره اي جز زمان بندي مناسب براي توليد فيلم در طول سال وجود ندارد.
انتهای پیام /