نگاهي كوتاه/3

سينماي ايران، سينماي ارزشي، سينماي جهاني

سينماي ايران مي تواند درآمدي براساس دلار يا يورو به دست آورد و اين مسأله برخواسته اي بزرگ و عمومي تأكيد مي كند. سينماگران ايران اگرچه تصوري از برآورده شدن اين خواسته ندارند، ولي در يك سال اخير به شدت به عملي شدن آن توجه مي كنند.

    يكي از راهكارهاي رسيدن به اين مقصود را مي توان به ارائه آثار و توليدات سينمايي به تلويزيون ايران به كمپاني ها و پخش كننده هاي خارجي برشمرده كه البته به اعتقاد اهالي فن (سينما) هر نوع فيلمي شرايط حضور در بازارهاي بين المللي را ندارد. سطح كيفي آثار، داستان و مطابقت آن با استانداردهاي جهاني از عمده ترين نكاتي هستند كه به اعتقاد آنها مي تواند بر حضور فيلم ها در بازارهاي جهاني تأثير بسزايي داشته باشند.
    آنچه كه حائز اهميت است، تفاوتي است كه در ديدگاه فيلمسازان درخصوص ارائه بين المللي فيلم هاي ايراني وجود دارد. برخي از اهالي سينما حضور پررنگ ايران را در بازارهاي جهاني فيلم، امري امكان پذير ارزيابي مي كنند و در مقابل عده اي ديگر از سينماگران، نگاهي تيره و تار به اين مسأله دارند.
    مشاركت دولت، تأسيس سازماني مختص عرضه بين المللي فيلم هاي ايراني، تمركز بر كشورهايي كه دوستدار سينماي ايران هستند، پرداختن به برخي سوژه هاي خاص؛ سرمايه گذاري مناسب و بازگذاشتن دست فيلمساز و مسائلي از اين دست، از جمله راهكارهايي است كه از طرف دست اندركاران سينما براي حضور پررنگ ايران در بازارهاي جهاني فيلم عنوان مي شود.
    توجه به تأثيرگذاري بسيار زود دولت در سينما و همچنين نمايش فيلم هاي ايراني در كشورهاي خارجي را مي توان گواهي بر اين مدعا دانست كه نظارت و تلاش هاي دولت در اين موارد، مهمترين مسأله اي است كه مي تواند شرايط تازه اي را براي سينماي ايران در بازارهاي جهاني فراهم كند.
انتهای پیام /