بين المللي فيلم هاي كودكان و نوجوانان ـ دوره نهم(۱۳۷۲)

    قدرت تخيل شگرف كودكان نوجوانان از يك سو و محدود بودن اندوخته فكري و تجربي آنها از سوي ديگر، عرصه نامحدودي را براي توليد فيلم هاي كودكان و نوجوانان ايجاد كرده است. دامنه اين عرصه گاه به عمق عاطفه و خيال و جديت زندگي پهلو مي زند و گاه به سطحي نگري و ابتذال مي رسد.
    گاه با فيلم هايي روبرو هستيم كه با ارائه يك تيپ ابتدايي يا دست گذاشتن روي يك لهجه يا بهره گرفتن از ريتم و ترانه اي پيش پا افتاده در پي فريب خانواده ها، خنداندن بچه ها و جلب همگان به سوي گيشه هاي سينما هستند. گاه نيز با آثاري برخورد مي كنيم كه طرح پيچيده ترين مسائل فلسفي، عميق ترين غمها و در هم تنيده ترين افكار سياسي را در نظر دارند و بچه ها را بهانه و وسيله بيان انديشه هاي فراهم آوران خود قرار داده اند.
    بجاست كه نويسندگان، كارگردانان و سازندگان فيلم هاي كودكان و نوجوانان از اين دو حيطه پر خطر فاصل بگيرند و در پي شناسايي و به رسميت شناختن بچه ها و ويژگي سني آنها باشند، تا بتوانند با طرح مسائل، مشكلات و دوست داشتني هاي آنها، ميان بچه هاي جهان همدلي ايجاد كنند. اين انديشه كه هر فيلمي كه به صورت نقاشي متحرك تهيه شده و يا بچه اي در فيلم حضور دارد مي تواند فيلم كودكان و نوجوانان ناميده شود و انديشه درستي نيست. شايسته است كه كودكان و نوجوانان را ساده و سطحي نگيريم و در پي تطبيق فيلم ها، با ويژگي روانشناختي و فرهنگي بچه ها باشيم به اميد اينكه از اين راه بتوانيم توانمندي، شادكامي و سبزانديشي را به كودكان و نوجوانان جهان هديه كنيم. به اميد آن روز.