|
گروهي از مردم شهر دزفول با اينكه شهر زير حمله هاي هوايي موشكي نيروهاي عراقي قرار دارد در شهر مي مانند. اما آسيد عبدي، گوركن شهر دزفول معتقد است كه در شهر ماندن نشانه ديوانگي است. بالاخره وقتي داماد آسيد عبدي در جبهه و دختر و نوه اش طي حملات موشكي در شهر شهيد مي شوند، او با شدت بيشتري مصمم مي گردد كه مردم را از شهر خارج كند، اما مردم با او موافق نيستند و شهر را ترك نمي كنند. آسيد عبدي كم كم در كشاكش روبرويي با مردم و ديدن از خود گذشتگي آن ها، علت ماندگاري و انگيزه شان را كشف مي كند. سرانجام وقتي آسيد عبدي يقين پيدا مي كند كه ماندن آن هاچندان هم بي دليل نيست، مورد اصابت يك موشك قرار مي گيرد.
|