دفاع مقدس ـ دوره هشتم (۱۳۷۹)

    سالها چه زود مي گذرد و ما چه دير يادمان مي آيد، ديوني را كه نپرداخته ايم. دين به همه آنها كه سالها با صبوري، بختك سرد و سنگين جنگ و دشمني را بي ذره اي شكوه و شكايت بر شانه هاي استوار و مردانه خود كه هرگز جز در خلوت شبانه شان با خدا نلرزيده بود حمل كردند تا ما آسوده در صلحي با عزت به سر بريم و چون اسلاف خلف خويش پيروز و سربلند همچنان به ايران و ايراني بودنمان افتخار كنيم و بر مسلمانيمان بباليم.
    ما بدهكاريم. بدهكار به آنها كه از سر بي نيازي وبزرگ منشي چون درختان تناور و پربار، افتاده و متواضع بودند و هيچ منتي در مقابل هرآنچه كه دادند نه تنها مطالبه اي نداشتند بلكه سخاوتمندانه نشان هاي فخر و پيروزي دفاع دلاورانه شان را نيز به نسل هاي پس از خود بخشيدند و خود بي نشان و گمنام و غريب اما سربلند يا پركشيدند و يا در پيچ و خم كوچه هاي غفلت و قدر ناشناسي ما گم شدند و يا بهتر بگويم ما آنها را گم كرديم.
    خدايا مباد، بر پيشاني خون بسته سالهاي دفاع مقدس نسل مومن و روح اللهي مان گرد سردو كدرتاريخي دور و مبهم نشيند و نسلي كه از راه مي رسد گم گشته در پرسش هاي بي پاسخ دفاع مقدس كه بي شك ناگفته و ناپيدا بسيار دارد، راه گم كند. خدايا به ما توان و معرفتي عطا كن تا در هر كسوتي كه هستيم بتوانيم ذره اي از غبار نشسته برآينه شفاف تاريخ درخشان دفاع مقدس ملتمان بزداييم و آيندگان را ياري كنيم تا بشناسند، قدر بدانند و راه نيمه را بسپارند.

دبير هشتمين جشنواره فيلم دفاع مقدس
حسن برزيده